Średniowieczna Kopalnia Srebra "Silberloch".

Lokalizacja:

• Województwie dolnośląskie, powiat wałbrzyski, gmina Walim, Góry Sowie,  masyw Wielkiej Sowy. 
• Sztolnia znajduje się przy drodze wojewódzkiej nr 383 z Walimia do Pieszyc. Jadąc od Walimia  (ulica Janusza Kuliga) po około 2km na lewym poboczu drogi jest miejsce gdzie można zaparkować samochód. Otwór wejściowy jest powyżej na zboczu po lewej stronie leśnej drogi [Mapy Google].
• Długość: 70m, Głębokość: 9m (szyb zalany wodą).
  

 

Rys historyczny:

Pierwsza wzmianka o kopalni pochodzi z 1548 roku ale prawdopodobnie prace górnicze miały miejsce już w XIV wieku. Wydobywano tutaj rudy srebra, miedzi i ołowiu lecz znikoma zasobność złóż w te związku spowodowała zamknięcie sztolni.

Plan Kopalni Silberloch

 

Otwór wejściowy

Z biegiem lat nieczynna kopalnia zaczęła przyciągać turystów. Przed drugą wojną światowa podjęto próby zrobienia z niej atrakcji turystycznej. W 2005 roku na krótko znowu została zagospodarowana dla zwiedzających. Sztolnię osuszono i zabezpieczono wejście kratą. Zwiedzanie odbywało się z przewodnikiem z którym wcześniej trzeba było się umówić. Jednak taki stan nie trwał zbyt długo.
Obecnie sztolnia zalewana jest wodą i do jej poznania niezbędne są przynajmniej wysokie kalosze. 

Partie wejściowe

 

Zalany szyb

Opis sztolni:

Wejście zabezpieczone zostało przed osuwającym się gruntem w prowizoryczny sposób (starymi wykładzinami) dlatego należy zachować  szczególną ostrożność podczas zwiedzania kopalni.  Z otworu wejściowego wypływa niewielki strumyk który w okresach suchych całkowicie zanika.
Woda na dnie jest krystalicznie przejrzysta, należy jednak pamiętać że brodząc w niej szybko się zmąci a przeszkody pod nogami staną się „niewidzialne” (głównie chodzi o drewniane kłody).

Wnętrze Kopalni

Cześć za studnią

Szerokość sztolni to jakieś 80 cm. Dno utrzymuje się mniej-więcej na tym samym poziomie, natomiast strop opada i w głębszych partiach jest znacznie niżej. Pierwsza cześć kopalni była kuta ręcznie w mozolnym tempie około 2cm na dobę. W odległości jakieś 10 m od wejścia, po prawej stronie napotkamy zalaną wodą, dziewięciometrową studnię o kwadratowym przekroju. Idąc dalej dochodzimy do miejsca gdzie znajdują się dwie odnogi – lewa krótsza i prawa (już sucha) dłuższa. W tym miejscu widać już że technika powstania tuneli była zupełnie inna – współczesna. Na stropie i w ociosach można odnaleźć otwory strzałowe. Na przedłużeniu głównego korytarza, znajduje się zalany próg, gdzie woda dochodzi do 2 metrów głębokości.

Kopalnia Silberloch zwiedzanie

Partie końcowe

 

Grota Komonieckiego w Beskidzie Małym

Grota Komonieckiego jest to schronisko skalne znajdujące na terenie Parku Krajobrazowego Beskidu Małego, na południowy-wschód od Rozstaju pod Mladą Horą - skrzyżowanie szlaków pieszych: czerwonego Mały Szlak Beskidzki; żółtego (im Rodziny Frysiów); niebieskiego i zielonego.

Mapa dojścia do Groty Komonieckiego od rezerwatu Madohora.

Grota Komonieckiego - widok otworu głównego od północy.

 

Grota Komonieckiego - widok od środka

Obiekt znajduje się w źródliskowym obszarze potoku Dusica, na 700 m n.p.m. i nie prowadzi do niego żaden oznakowany szlak. Jeżeli zdecydujemy się dotrzeć do groty z góry od szczytu Łamanej Skały, musimy się liczyć ze stromym zejściem (w powrocie podejściem ale chyba jednak łatwiejszym od zejścia) wąską, kamienistą ścieżką.

Grota Komonieckiego - widok otworu głównego od południa.

Wewnątrz groty Komonieckiego

Pisząc „schronisko skalne” nie mam tutaj na myśli miejsca przypominającego swoim charakterem schronisko górskie gdzie można coś przekąsić czy napić się czegoś ciepłego ale obiekt jaskiniowy pochodzenia naturalnego który rożni się od jaskini tym że do każdego jego punktu dociera naturalne światło słoneczne oraz nie posiada swoistego mikroklimatu charakteryzującego jaskinie.
Grota swoją nazwę zawdzięcza żywieckiemu wójtowi Andrzejowi Komonieckiemu który po raz pierwszy opisał ją w 1704 roku. 

Mikrowodospad

Strop ze skały piaskowej

Schronisko owe jest dużą komorą o powierzchni około 115 m2 o wejściu szerokim na około 15 m i maksymalnej wysokości 2 m powstałą w skale piaskowej. Aby poznać ją dokładnie dobrze jest zaopatrzyć się w latarkę, lecz przy słonecznym dniu nie jest to wymóg konieczny. Bezpośrednio nad wejściem ze skalnej płyty „kapie” niewielki strumyk tworząc swoisty mikro-wodospad.
Miejsce naprawdę godne odwiedzenia i warto to uwzględnić podczas wędrówek po szlakach Beskidu Małego.